Atelierbezoek Naqiba Bergefurt
De platanen van de Amstelveenseweg hebben hun blad laten vallen. De middenberm lijkt een tapijt van herfstkleuren. We lopen met een groepje naar het atelier van Naqiba. We klimmen de trap op. Op de piano staat een vaas met herfstbladeren en bessen bij een landschap aan de muur met heftige vlakken. Het lijken roestbruine rotsen-afgronden. Er zijn nummers bij de schilderijen en aquarellen geplaatst. We lopen door het huis en door het atelier. Wat is er te zien? Welke vragen komen boven? Is er werk dat je niet aan de muur wilt? We maken aantekeningen op bloknootjes. Na de rondwandeling en het kijken begint het gesprek. We zitten in een kring. Boven de bank hangt het schilderij, waarop het portret van een vrouw is te onderscheiden. Ze ziet eruit alsof ze de wereld op haar schouders draagt. Je kijkt naar haar ziel. Water stort van de rotsen naar beneden. Zelfs als je slaapt, heb je het stromende water nodig. Aan wie denk je als je deze aquarellen ziet en welke sfeer wil je oproepen? Het landschap boven de piano met het afgevallen blad ziet er bar en woest uit. Er gaat een dreigende verlaten sfeer vanuit. Op de ezel is een doek over het leven dat altijd weer ontluikt. Er groeien bloemen op het dode hout.
Over al deze waarnemingen en vragen praten we met Naqiba. Zij is blij met het gesprek over haar werk. Het is interessant van haar te horen hoe kunstwerken zijn ontstaan vanuit gebeurtenissen en ervaringen. Het stroomt en het is in beweging. De schilderijen leven op. Ze zijn geschilderd vanuit een warm hart; vanuit gedachten en gevoelens. Nogmaals lopen we naar het werk in de logeerkamer en de trap op naar het atelier. Het werk op de ezel; van dichtbij zien we details. Het gesprek lijkt op een dialoog.
Speciaal, zo’n atelierbezoek met het museumgroepje. Vanuit het raam van de huiskamer kijken we uit over het Stadionplein. Het blad valt van de bomen. We eten samen een boterham met salade.
Het atelierbezoek als een gesprek over authentieke onderwerpen uit het leven. Een ontmoeting waarbij we ons betrokken voelen en waaraan we met warmte en verbinding terugdenken.
Het museumgroepje
Geef een reactie